مرور خاطرات
عزیزم داشتم فیلم و عکسهای روزهای اول زندگیت رو نگاه می کردم وای که چقدر کوچولو بودی چقدر از این روزها دور شدم خدایا ....پرشانی اصلا باورم نمیشه که من تونستم تو رو بزرگ کنم خدایا دارم کم کم مادر بودن و رو حس می کنم وای که این مادر بودن عجب مسوولیت بزرگ و سختی هست. عکسات رو می بینم و به بابا حمید می گم باور می کنی این فسقلی رو ما بزرگ کردیم می گه خداااااااااااااااااااااا بزرگ کرده. خدا شکرت مرسی که فرشتهات مراقب پرشان کوچولوی ما هستند دنیای منی پرشان
نویسنده :
مامان پریسا
22:56